Elektrokoagulacja nosowa
Elektrokoagulacja nosowa jest procedurą stosowaną w leczeniu krwotoków z nosa. Zabieg jest łatwy do wykonania i może zminimalizować ból u pacjentów. Nie zakłóca wentylacji i jest bezbolesny dla pacjentów. Może być wykonywany ręcznie, przy użyciu elektrokoagulatora lub przy użyciu elektrokoagulatora z techniką plug nose – sekcja ta jest wynikiem pracy redakcji portalu beautyboutique.com.pl.
Hiperplazja nabłonka oddechowego
W tym badaniu histologicznym widoczna jest wybitna hiperplazja i komórki gobletowe w nabłonku oddechowym. Nabłonek charakteryzuje się również ingresjami w kształcie krypt. Cechy te są zgodne z oskrzelowymi drogami oddechowymi.
Nabłonek oddechowy jest ważnym elementem dróg oddechowych i stanowi pierwszą linię obrony przed szkodliwymi bodźcami zewnętrznymi. Reguluje również wrodzone i adaptacyjne odpowiedzi immunologiczne. Jednak u pacjentów z nieżytowym zapaleniem oskrzeli nabłonek jest bardziej podatny na uszkodzenia niż normalnie. Dysregulacja odpowiedzi immunologicznej w tym stanie prowadzi do zwłóknienia, przebudowy strukturalnej dróg oddechowych oraz utraty tkanki chrzęstnej i włóknisto-mięśniowej.
Nabłonek nosa składa się z kilku rodzajów komórek, w tym komórek rzęskowych. Komórki te odgrywają główną rolę w utrzymaniu funkcji MCC i zapobieganiu przewlekłym chorobom dróg oddechowych. Jednakże hipoplastyczny lub hiperplazmatyczny nabłonek oddechowy zawiera znacznie wydłużone rzęski. To upośledzenie MCC uniemożliwia prawidłowe oczyszczanie dróg oddechowych i powoduje przewlekły stan zapalny oraz kolonizację drobnoustrojów. Te niekorzystne efekty mogą utrzymywać się po wyleczeniu infekcji.
Metaplazja nabłonka węchowego
Metaplazja nabłonka węchowego jest potencjalnym działaniem niepożądanym elektrokoagulacji nosa. Stan ten charakteryzuje się zmniejszoną funkcją węchu z powodu pogorszenia stanu nerwów węchowych. Dodatkowo, obecność zmniejszonej liczby dojrzałych komórek nabłonka węchowego (OEC) ogranicza zdolność OE do adaptacji i postrzegania zapachów.
W badaniu z udziałem szczurów elektrokoagulacja nosa zwiększyła częstość występowania kataru wywołanego formaldehydem oraz degeneracji i metaplazji płaskiej w nabłonku węchowym. Uszkodzenia te były widoczne po trzynastu i 52 tygodniach. W porównaniu ze szczurami z nieuszkodzoną błoną śluzową nosa, szczury z OE były bardziej narażone na rozwój nieżytu nosa po ekspozycji na formaldehyd 10 ppm.
Metaplazję nabłonka olfaktorycznego po elektrokoagulacji nosa (NE) obserwowano w rejonie DL i LP. Zregenerowany nabłonek był cienki, a błona podstawna nieuporządkowana. Z kolei obszary zajmowane przez gruczoły Bowmana były mniejsze w obszarze DL.
Zależne od czasu efekty elektrokoagulacji
Elektrokoagulacja nosa może mieć różne efekty zależne od czasu. Z tego powodu lekarze muszą być świadomi, jak procedura może zmienić stan fizjologiczny pacjenta i jak może to wpłynąć na wynik. Na przykład elektrokoagulacja nie zawsze jest skuteczną metodą leczenia krwawienia z nosa, a u niektórych pacjentów może nawet przynieść efekt przeciwny do zamierzonego.
W tym badaniu wykazano, że długość czasu stosowania procedury elektrokoagulacji może decydować o tym, jak dużo tkanki zostaje przeniesione podczas leczenia. Im dłuższy czas zabiegu, tym większe ryzyko powstawania cząstek. Dlatego ważne jest, aby w miarę możliwości stosować krótszy czas elektrokoagulacji. Pacjenci muszą również stosować indywidualne środki ochronne.
Ponadto elektrokoagulacja jest skuteczna w leczeniu różnych zmian, takich jak powierzchowne teleangiektazje i wrastające paznokcie. Elektrokoagulacja może być wykonywana przy użyciu urządzeń monopolarnych lub bipolarnych. Technika bipolarna polega na zastosowaniu kleszczyków bipolarnych w celu bardziej precyzyjnego dostarczenia energii elektrochirurgicznej.
Elektrokoagulacja endobronchialna
Elektrokoagulacja endobronchialna wykonywana jest w ustawieniu tracheostomii. Do jej głównych zastosowań należy diagnostyka przednowotworowej choroby oskrzeli, procesu znanego jako AFB (avtofluorestsentnat bronkhosokpia). Elektrokoagulacja endobronchialna jest również stosowana w leczeniu guzów tchawicy i przedzłośliwych leszii endobronchialnych.
W niedawnym badaniu dziewięciu pacjentów z przedzłośliwymi zmianami w oskrzelach badacze ze Szpitala Uniwersyteckiego w Pleven przeprowadzili elektrokoagulację endobronchialną u sześciu z nich. Wyniki wskazują, że procedura ta jest skuteczna w kontrolowaniu krwawienia śródoskrzelowego. W badaniu stwierdzono również, że zabieg był dobrze tolerowany przez pacjentów.
Zabieg elektrokoagulacji endobronchialnej jest skutecznym narzędziem diagnostycznym. Jej dokładność, bezpieczeństwo i szybkość działania sprawiają, że jest idealnym wyborem dla pacjentów z poważnymi problemami z oddychaniem. Zabieg może być wykonywany w szpitalach i przychodniach.
Podobne tematy
