Jak pielęgnować ranę po elektrokoagulacji
Podczas elektrokoagulacji lekarz użyje ciepła z prądu elektrycznego, aby spalić nieprawidłową tkankę. Procedura ta jest często stosowana do kontrolowania krwawienia podczas operacji lub po urazie. Prąd elektryczny przechodzi przez elektrodę, która jest umieszczona na tkance. Prąd elektryczny nagrzewa końcówkę elektrody, która spala tkankę. Ten rodzaj leczenia jest również znany jako elektrofulguracja lub elektrochirurgia.
Niszczenie nieprawidłowej tkanki
Elektrokoagulacja to zabieg chirurgiczny, który wykorzystuje ciepło z prądu elektrycznego do niszczenia nieprawidłowej tkanki. Jest to doskonała opcja do zapobiegania lub kontrolowania krwawienia podczas operacji lub urazu – te słowa pochodzą z serwisu beautybelly.pl. Elektroda jest umieszczana na nieprawidłowej tkance, a przez końcówkę sondy przepuszczany jest prąd elektryczny, który podgrzewa tkankę i powoduje jej spalenie. Procedura ta jest również znana jako elektrofulguracja i elektrochirurgia.
Elektrokoagulacja jest szczególnie przydatna do niszczenia głębokich tkanek i hemostazy chirurgicznej. Jest preferowaną metodą leczenia małych pierwotnych raków podstawnokomórkowych, niepowikłanych raków płaskonabłonkowych i trichoepithelioma. Należy jednak pamiętać, że elektrokoagulacja nie jest zabiegiem leczniczym i że zabieg chirurgiczny może nie być odpowiedni dla każdego pacjenta.
Hemostaza
Elektrokoagulacja jest skuteczną metodą leczenia różnych typów nowotworów. Technika ta jest szczególnie przydatna w leczeniu zmian w tkankach głębokich oraz w hemostazie chirurgicznej. Ponadto, elektrokoagulacja jest preferowaną metodą leczenia małych pierwotnych raków płaskonabłonkowych i trichoepithelioma. Jej stosowanie ma jednak pewne wady, w tym brak próbki patologicznej do oceny zaawansowania i częstą konieczność reoperacji.
Pomimo potencjalnych zagrożeń, elektrokoagulacja oferuje precyzyjną hemostazę śródoperacyjną. Technika ta jest często stosowana w rutynowych operacjach skórnych i przy mniejszych biopsjach. Jednak pacjenci przyjmujący leki przeciwzakrzepowe oraz osoby z diatezą krwotoczną są narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia pooperacyjnych powikłań krwotocznych. Ponadto, jeśli dojdzie do powstania krwiaka, kluczowe jest szybkie leczenie, aby uniknąć dalszych powikłań i zakażeń.
Hemostazę po elektrokoagulacji uzyskuje się za pomocą środków hemostatycznych. Środki te zmniejszają potrzebę elektrokoagulacji i zmniejszają termiczne uszkodzenie otaczających tkanek. Większość stosowanych środków hemostatycznych nie jest żrąca i ma na celu pobudzenie własnego układu krzepnięcia pacjenta. Z tego powodu pacjenci z niedoborami krzepnięcia prawdopodobnie nie odniosą korzyści z tego leczenia.
Pacjenci powinni w pełni ujawnić wszelkie przyjmowane przez siebie leki, w tym leki dostępne bez recepty. Ponadto, pacjenci powinni ujawnić wszelkie witaminy, suplementy i leki ziołowe, które mogą zakłócać hemostazę.
Zapobieganie zakażeniom
Elektrokoagulacja może być stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych u ludzi. Zaletą tego procesu jest zachowanie wysokiego stężenia pozostałości środków dezynfekcyjnych w roztworze poddanym obróbce. Jest to jedna z podstawowych cech, które są poszukiwane przez systemy wody pitnej. Ponadto, elektrokoagulacja zmniejsza czas oczyszczania, zużycie energii i koszty. Należy jednak pamiętać, że całkowite usunięcie bakterii nie jest możliwe we wszystkich przypadkach.
Proces elektrokoagulacji może być przeprowadzony przy użyciu specjalistycznej komórki elektrochemicznej. Komórka elektrochemiczna składa się ze szklanej zlewki, w której zamontowane są dwie elektrody. Elektrody te są ustawione pionowo i równolegle do siebie. Elektrody mają powierzchnię efektywną, która zmienia się w zależności od zastosowanych parametrów.
Naukowcy badali skuteczność koagulacji elektrycznej w porównaniu do koagulacji chemicznej i stwierdzili, że była ona skuteczniejsza w eliminowaniu bakterii. W jednym z badań naukowcy wykorzystali surogat bakteriofaga, MS2, aby sprawdzić wpływ koagulacji na wirus niebędący człowiekiem. Wirus ten jest podobny do wielu innych typów wirusów, które utrzymują się w oczyszczonej wodzie i powodują choroby u ludzi.
Elektrokoagulacja jest skutecznym sposobem leczenia ran po urazie. Działa poprzez wykorzystanie ciepła pochodzącego z prądu elektrycznego do niszczenia nieprawidłowej tkanki. Jest to również skuteczny sposób kontrolowania krwawienia po operacji lub urazie. Prąd elektryczny przepuszczany przez końcówkę elektrody jest wystarczająco gorący, aby spalić tkankę. Procedura ta jest często stosowana w leczeniu raka skóry, chociaż może być również stosowana do zatrzymywania małych naczyń krwionośnych podczas operacji skórnych.
Usuwanie szwów
Usuwanie szwów po elektrokoagulacji jest złożoną procedurą, która musi być wykonywana z najwyższą starannością i uwagą. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej musi najpierw uzyskać zlecenie na usunięcie szwów i musi uważnie obserwować miejsce rany podczas zabiegu. Ten krok jest konieczny, aby upewnić się, że szwy nie zostaną usunięte przedwcześnie i zminimalizować możliwość ich rozdzielenia.
Jeśli szwy są wchłanialne, rozpuszczą się po zabiegu, ale niewchłanialne muszą być niezwłocznie usunięte. W zależności od rozległości zabiegu, szwy niewchłanialne powinny być usunięte w ciągu czterech do czternastu dni. Jeśli szwy znajdują się w ranie twarzy, może być konieczne ponowne ich zszycie lub przyklejenie. Szwy założone na innych częściach ciała powinny być usunięte dopiero po ponad 48 godzinach od zabiegu.
Po zakończeniu procedury usuwania szwów ważne jest dokładne oczyszczenie miejsca nacięcia, aby zapobiec przenoszeniu zarazków i bakterii. Przed usunięciem szwów należy praktykować odpowiednią higienę rąk i założyć niesterylne rękawiczki. Ważne jest również oczyszczenie miejsca nacięcia, aby zminimalizować ryzyko zakażenia i zapobiec tworzeniu się wysięku w postaci skorupy. Aby oczyścić miejsce nacięcia, należy umieścić sterylną gazę w pobliżu linii szwów. Upewnić się, że nożyczki i kleszcze są trzymane w niedominującej ręce, aby uniknąć przypadkowego przecięcia szwów.
Elektrokoagulacja nie jest procedurą leczniczą i wymaga starannego doboru pacjentów. Zazwyczaj wykonuje się ją u pacjentów, którzy mają potencjalnie wyleczalne zmiany i z innych powodów nie nadają się do bardziej inwazyjnych procedur.
Zakrzepy małych naczyń krwionośnych
Elektrokoagulacja jest doskonałą opcją w przypadku zakrzepów małych naczyń krwionośnych. Naczynia te mają zwykle średnicę mniejszą niż 2 do 3 mm. Idealną końcówką elektrody do tego celu jest 2 do 5 mm metalowa kula na końcu elektrody zabiegowej. Końcówka ta może być przyłożona bezpośrednio do powierzchni łoża chirurgicznego lub pośrednio poprzez zastosowanie kleszczyków Adsona lub hemostatu.
Porównując dwa urządzenia do elektrokoagulacji, zaawansowane urządzenie bipolarne miało przewagę nad urządzeniem ultradźwiękowym. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy bierze się pod uwagę uszczelnienie po raz pierwszy. Ponadto elektrokoagulacja bipolarna jest tańsza i łatwa w użyciu. Jednak, aby uzyskać najlepsze wyniki, ustawienie energii musi być wyższe.
Elektrokoagulacja jest skutecznym sposobem leczenia wielu powszechnych chorób skóry, w tym niechcianych włosów, wrastających paznokci i powierzchownych teleangiektazji. Technika ta jest skuteczna w kontrolowaniu krwawienia podczas operacji lub po urazie. Metoda odbywa się poprzez przepuszczenie prądu elektrycznego przez elektrodę umieszczoną na dotkniętym obszarze. Energia z prądu elektrycznego jest następnie przekazywana do tkanki. W ten sposób nieprawidłowa tkanka zostaje zniszczona. Procedura ta jest czasami nazywana elektrofulguracją lub elektrochirurgią.
Wyniki elektrokoagulacji są zachęcające. W jednym z badań Eisenstat i wsp. (1982) podali, że elektrokoagulacja zadziałała u 48 ich pacjentów. Jednak pięciu pacjentów wymagało rektectomii w ciągu pięciu lat. Inne badanie, przeprowadzone przez Maddena i Kandalafta, wykazało zachęcające wyniki u 77 pacjentów. W tym badaniu ogólny wskaźnik przeżycia wynosił 52 procent.
Usuwanie escharu
Celem usuwania escharu po elektrokoagulacji jest umożliwienie normalnego powrotu do zdrowia pacjentom, którzy przeszli tę procedurę chirurgiczną. Aby to osiągnąć, stosuje się różne strategie chirurgiczne. Strategie te opierają się na zdolności chirurga do zachowania zdrowych tkanek, zmniejszenia utraty krwi, opanowania bólu i całkowitego usunięcia blizny. Chociaż wycięcie chirurgiczne jest popularną metodą usuwania kamienia, to jednak jego zdolność do usunięcia kamienia aż do poziomu komórkowego jest ograniczona. Coraz częściej chirurdzy sięgają po inne strategie, które mogą poprawić czas i wynik zabiegu.
Pierwszym krokiem do usunięcia kamienia po elektrokoagulacji jest ustalenie, czy jest on obecny. Jeśli jest obecny, może być znakiem ostrzegawczym zaawansowanej rany. Na przykład może być spowodowany urazem skóry lub odleżyną. W tych przypadkach stały nacisk na skórę zmniejsza ilość krwi, która dopływa do uszkodzonej tkanki, powodując jej rozpad i obumarcie. Rany te najczęściej występują na piętach, kostkach i biodrach. Jeśli występuje eschar, obszar ten może być czerwony lub wrażliwy. Może być również obrzęknięte lub wypełnione płynem, co często wskazuje na poważniejszą ranę.
Ponieważ eschar może być oznaką zakażenia lub niepowodzenia w gojeniu, lekarz może zdecydować o usunięciu części martwej tkanki, co nazywa się debridementem. Lekarz może również przepisać leki przeciwbólowe. W ciężkich przypadkach mogą zostać przepisane antybiotyki, aby zapobiec zakażeniu. W przypadku wystąpienia zakażenia chirurg może być zmuszony do zrekonstruowania skóry wokół rany.
Podobne tematy
